POLITYKA OCHRONY MAŁOLETNICH
W NZOZ SERDUCHO
Standardy ochrony dzieci przed krzywdzeniem.
OPRACOWAŁ KIEROWNIK PRZYCHODNI NZOZ SERDUCHO
………………………………………………………
Ostrów Mazowiecka sierpień 2024
Spis treści:
ROZDZIAŁ 1
DEFINICJE I TERMINOLOGIA.
ROZDZIAŁ 2.
POSTANOWIENIA OGÓLNE.
ROZDZIAŁ 3.
ZASADY BEZPIECZNEJ REKRUTACJI DO PRACY.
ROZDZIAŁ 4.
ZASADY ZAPEWNIAJĄCE BEZPIECZNE RELACJE MIĘDZY MAŁOLETNIM PACJENTEM A PERSONELEM.
ROZDZIAŁ 5.
ZASADY I PROCEDURA PODEJMOWANIA INTERWENCJI W SYTUACJI PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB POSIADANIA INFORMACJI O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO.
ROZDZIAŁ 6.
KROKI W CELU USTALENIA, CZY DZIECKO MOŻE DOŚWIADCZAĆ KRZYWDZENIA.
ROZDZIAŁ 7.
JEDNOSTKI CHOROBOWE - MALTRETOWANIE DZIECI.
ROZDZIAŁ 8.
ZASADY PODEJMOWANIA INTERWENCJI W SYTUACJI PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB POSIADANIA INFORMACJI O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO.
ROZDZIAŁ 9.
OCHRONA PRAWNA DANYCH OSOBOWYCH DZIECKA I JEGO WIZERUNKU.
ROZDZIAŁ 10.
PROCEDURY OCHRONY DZIECI PRZED TREŚCIAMI SZKODLIWYMI W INTERNECIE.
ROZDZIAŁ 11.
PRZEPISY KOŃCOWE I ZAŁACZNIKI.
Polityka ochrony dzieci w NZOZ SERDUCHO, z siedzibą w Ostrów Mazowiecka 07-300, ul. Onufrego Zagłoby 12. zostały opracowane w związku z obowiązkami prawnymi nałożonymi przez „Ustawę z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich”.
Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. /Art 72.1 Konstytucji RP/
Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez personel NZOZ SERDUCHO jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Pracownicy podmiotu traktuje dziecko z szacunkiem oraz w miarę możliwości uwzględniają jego potrzeby. Uznajemy szczególną rolę pracowników ochrony zdrowia w identyfikacji przemocy wobec dzieci, reagowaniu na nią i zapewnieniu dziecku bezpieczeństwa. Realizując te cele, personel podmiotu działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych oraz swoich kompetencji.
Celem wprowadzenia standardów ochrony dzieci w podmiocie jest:
- Zapewnienie wszystkim dzieciom ochrony przed krzywdzeniem i ustalenie procedur udzielania im wsparcia.
- Zapewnienie wszystkim pracownikom niezbędnych informacji i kompetencji, aby umożliwić im wywiązanie się z obowiązków w zakresie dbałości o dobro dziecka i ochrony dzieci przed przemocą.
- Zapewnienie dzieciom oraz ich rodzicom lub opiekunom niezbędnych informacji na temat zasad obowiązujących w podmiocie oraz możliwości uzyskania wsparcia w sytuacji podejrzenia, że dziecko doświadcza krzywdzenia.
ROZDZIAŁ 1.
DEFINICJE I TERMINOLOGIA.
1. Małoletni / małoletni pacjent / dziecko — każda osoba do ukończenia 18 roku życia.
2. Przychodnia - NZOZ SERDUCHO.
3. Kierownik Przychodni - osoba, która w strukturze przychodni, zgodnie z obowiązującym prawem i/lub wewnętrznymi dokumentami, jest uprawniony do podejmowania decyzji
o działaniach przychodni.
4. Procedura - niniejszy dokument Polityka Ochrony Małoletnich w NZOZ SERDUCHO.
5. Krzywdzenie dziecka - działanie lub zaniechanie, które może przybrać formę popełnienia
przestępstwa na szkodę małoletniego, albo popełnienia czynu karalnego, na szkodę małoletniego albo innego działania / zaniechania na szkodę małoletniego, w tym polegającego na zaniedbaniu potrzeb życiowych małoletniego.
6. Przemoc domowa - jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie,
wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności:
• narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia;
• naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną;
• powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę;
• ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub uzyskania samodzielności finansowej;
• istotnie naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
7. Osoba doznająca przemocy domowej - małoletni wobec którego jest stosowana przemoc
domowa, jak również małoletni będący świadkiem przemocy domowej.
8. Osoba stosująca przemoc domową - osoba, która dopuszcza się przemocy domowej wobec osoby doznającej przemocy domowej.
9. Personel – pracownicy NZOZ SERDUCHO, współpracownicy, niezależnie od podstawy zatrudnienia (w tym osoby świadczące usługi w oparciu o umowy cywilnoprawne, studenci, rezydenci, stażyści, praktykanci), i pełnionych stanowisk (lekarze, pielęgniarki, inni pracownicy medyczni, personel administracyjny, w tym sprzątający i pilnujący porządku).
10. Opiekun dziecka - rodzice, opiekunowie prawni oraz inne osoby, którym sąd powierzył sprawowanie opieki nad dzieckiem.
11. Czyn karalny - czyn zabroniony przez ustawę jako: przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo wykroczenie lub wykroczenie skarbowe.
12. Czyn zabroniony - zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej.
13. Dane osobowe - to każda informacja umożliwiająca pełną identyfikację dziecka tj. dane zwykłe i dane szczególnej kategorii.
14. Zgoda opiekuna dziecka - zgoda co najmniej jednego z przedstawicieli ustawowych dziecka
(rodzica, opiekuna prawnego, kuratora etc). W przypadku braku porozumienia między opiekunami dziecka, należy poinformować ich o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.
15. RODO - Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia
2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych
i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U.UE.L.2016.119.1)
ROZDZIAŁ 2.
POSTANOWIENIA OGÓLNE.
1. KIEROWNIK NZOZ SERDUCHO odpowiada za realizację niżej wymienionych działań:
- wdrożenie do stosowania niniejszej procedury;
- przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletnim i prowadzenie rejestru zgłoszeń; (Załącznik nr 5) Rejestr może być prowadzony w formie papierowej lub elektronicznej.
- dokonywanie przeglądów i aktualizacji procedury adekwatnie do potrzeb wynikających
z konieczności dostosowania jej zapisów ze względu na nowelizację przepisów prawa lub zmieniającej się sytuacji faktycznej, w tym za monitorowanie realizacji i przestrzegania procedury, za reagowanie na sygnały naruszenia jej postanowień.
- odebranie oświadczeń od personelu o zapoznaniu się, zrozumieniu i akceptacji procedury;
- szkolenie personelu w zakresie standardów ochrony małoletnich;
2. Obowiązki personelu.
a. Każda z osób z grona personelu zobowiązana jest do zapoznania się z treścią procedury oraz do potwierdzenia tego faktu poprzez złożenie stosownego oświadczenia o zapoznaniu się z jej treścią, jej zrozumieniu, akceptacji i przyjęciu do bezwzględnego stosowania - według wzoru stanowiącego Załącznik nr 1.
b. Członkowie personelu podmiotu posiadają odpowiednią wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
3. Edukacja personelu.
Przychodnia zapewnia personelowi podstawową edukację na temat ochrony małoletnich przed krzywdzeniem i na temat pomocy małoletnim w sytuacjach zagrożenia, rozpoznawania symptomów krzywdzenia małoletnich, stosowania adekwatnych do sytuacji procedur interwencji prawnej w przypadku podejrzeń krzywdzenia, jak również na temat odpowiedzialności prawnej personelu przychodni, na temat procedury stosowania „Niebieskiej Karty“, oraz na temat przestrzegania praw pacjenta oraz opartej na szacunku komunikacji z małoletnimi pacjentami
i ich opiekunami
ROZDZIAŁ 3.
ZASADY BEZPIECZNEJ REKRUTACJI DO PRACY.
1. Przed zatrudnieniem danej osoby w podmiocie lub nawiązaniem współpracy w innej formie i powierzeniem jej obowiązków polegających na pracy z dzieckiem należy ustalić kwalifikacje tej osoby oraz podjąć działania w celu ustalenia czy posiada kompetencje do pracy z dzieckiem oraz wykluczyć ryzyko wystąpienia z jej strony zagrożenia dla dobra dziecka i zagrożenia jego bezpieczeństwa.
2. W trakcie rekrutacji należy uzyskać informacje dotyczące:
3. W celu uzyskania dodatkowych informacji o kandydatce/kandydacie podmiot może wystąpić do niego/do niej o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia (od poprzedniego pracodawcy) lub wskazanie kontaktu w celu pozyskania referencji. Nieprzedłożenie ww. dokumentu nie może wywoływać negatywnych konsekwencji dla kandydata lub kandydatki.
5. Ponadto osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać następujące oświadczenie:
- oświadczenie o zapoznaniu się i przestrzeganiu standardów ochrony małoletnich.
Załącznik nr 1;
6. Oświadczenie zostaje włączone do akt osobowych pracownika, a w przypadku ich braku dołączone do umowy cywilnoprawnej.
7. Brak zgody na podpisanie dokumentu wymienionego w ust. 5 uniemożliwia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego (zawarcie umowy o pracę/współpracy).
ROZDZIAŁ 4.
ZASADY ZAPEWNIAJĄCE BEZPIECZNE RELACJE MIĘDZY MAŁOLETNIM PACJENTEM A PERSONELEM.
1 Zasady ogólne.
a. Personel zobowiązany jest do przestrzegania przepisów prawa powszechnie obowiązującego, a w szczególności do bezwzględnego przestrzegania praw pacjenta.
b. Personel we wszystkich działaniach podejmowanych wobec małoletniego pacjenta ma obowiązek kierować się jego dobrem i najlepszym interesem.
c. W każdej interakcji z małoletnim pacjentem personel bierze pod uwagę jego wiek, sytuację medyczną, możliwości poznawcze i indywidualne potrzeby.
d. W kontakcie z małoletnim pacjentem i jego opiekunami personel ma obowiązek zachować: życzliwość, empatię, szacunek, wrażliwość kulturową i postawę nieoceniającą.
e. Dane osobowe małoletniego dziecka podlegają ochronie na zasadach określonych
w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r.
w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
f. Personel przychodni ma obowiązek zachowania w tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych
w szczególności przed nieuprawnionym dostępem, ujawnieniem, udostępnieniem, przekazaniem osobom do tego nieuprawnionym.
g. Dane osobowe dziecka są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów np. innym podmiotom udzielającym świadczeń zdrowotnych
w zakresie dalszego leczenia czy hospitalizacji małoletniego.
h. Pracownik Przychodni jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych (upoważnienie) małoletniego i udostępniania tych danych w ramach realizacji swoich obowiązków.
2. Zasady szczegółowe.
a. Traktuj dziecko podmiotowo, z życzliwością i szacunkiem.
b. Przywitaj się z dzieckiem, przedstaw się, powiedz, jaka jest Twoja rola w opiece nad pacjentem.
c. Zwracaj się do dziecka w preferowanej przez niego formie.
d. Przekazuj dziecku informacje w sposób dostosowany do wieku, sprawdzaj, czy rozumie, potwierdź, że może zadawać pytania.
e. Daj dziecku czas na oswojenie się z sytuacją i uszanuj jego emocje.
f. Zbierając wywiad, najpierw zapytaj dziecko (stosownie do jego wieku), a następnie poproś rodzica o uzupełnienie.
g. Zaczynaj badanie od czynności najmniej stresujących i zawsze na bieżąco uprzedzaj dziecko o tym, co będziesz robić; tłumacz na czym polega badanie.
h. W miarę możliwości i w zależności od wieku i potrzeb dziecka, włączaj je w ustalanie planu postępowania.
i. Szanuj prywatność dziecka - zadbaj o to aby w trakcie badania dziecka nie wchodziły do gabinetu osoby bez wyraźnej potrzeby, badaj za parawanem, jeśli dziecko tego potrzebuje.
j. Stosuj zwroty i sposoby zmniejszające poziom lęku u dziecka.
k. Reaguj, gdy podejrzewasz, że dziecko nie otrzymuje właściwej opieki lub doświadcza przemocy.
l. Równo traktuj swoich pacjentów i zwracaj uwagę na potrzeby dzieci-pacjentów w różnym wieku: od niemowląt po nastolatki.
ł. Unikaj nagradzania dziecka „za dzielność” – to wywiera na dzieci presję i nie daje im prawa do odczuwania lęku i bólu. Naklejki są super – jako pamiątka z wizyty! bez względu na to, jak zachowywało się dziecko.
m. W przypadku dzieci z niepełnosprawnością należy zapewnić optymalne i właściwe ze względu na rodzaju zaburzenia warunki przeprowadzenia badania czy zbierania informacji. Należy dostosować sposób komunikowania się do poziomu intelektualnego i emocjonalnego dziecka.
3. Relacja z opiekunami małoletnich pacjentów.
a. Personel w miarę możliwości współpracuje z opiekunami małoletnich pacjentów w procesie przygotowania ich do udzielenia im świadczenia medycznego, czy uspokojenia, w związku
z czym zaleca się prowadzenie rozmów na temat tego, co małoletni pacjent lubi, na co reaguje niekorzystnie, a na co pozytywnie.
b. Traktuj problemy z jakimi zgłaszają się rodzice/opiekunowie dziecka z uważnością
i zrozumieniem tego, że z punktu widzenia rodziców sytuacja ich dziecka jest zawsze najważniejsza.
c. Udzielaj wskazówek, bądź przewodnikiem po systemie ochrony zdrowia dla rodzica.
d. W kontakcie z rodzicami/opiekunami nie kieruj się stereotypami; zachowaj uważność wobec pouczania rodziców/opiekunów w sprawach, które nie wiążą się ściśle ze zdrowiem lub stanem ich dziecka.
e. Angażuj rodzica do współpracy i pomocy, np. przy badaniu, ale bez oszukiwania dziecka.
f. Udzielaj zrozumiałych informacji o wynikach badań i planie postępowania.
g. Zwracaj uwagę na relacje między rodzicem a dzieckiem.
4. Zachowania niedozwolone wobec małoletnich pacjentów ze strony personelu przychodni.
a. Nie oszukuj dziecka, nie manipuluj nim, aby nakłonić do współpracy.
b. Nie oceniaj dziecka ani nie zawstydzaj, np. używając zwrotów typu „taka duża dziewczynka
i się boi”, albo „chłopaki nie płaczą”.
c. Nie ignoruj dziecka i nie rozmawiaj z innymi dorosłymi tak, jakby nie było przy tym obecne.
d. Nie dotykaj dziecka bez uprzedzenia.
e. Nie stosuj wobec dziecka żadnej formy przemocy.
f. Nie mów nieprawdy podczas wykonywania czynności medycznych, np. zapewnianie, że coś nie będzie bolało, choć faktem jest, że ból przy danym oddziaływaniu może się pojawić.
g. Zabronione jest nawiązywanie jakichkolwiek relacji z małoletnim pacjentem, które mogą być zakwalifikowane jako relacje o charakterze seksualnym czy romantycznym. Zabronione jest ukrywanie informacji na temat możliwości występowania relacji, które charakteryzują się
w szczególności zjawiskiem polegającym na zauroczeniu małoletnim pacjentem przez osobę
z grona personelu, bądź osobą z grona personelu przez małoletniego pacjenta. Wszelkie takie informacje powinny być przekazywane do Kierownika Przychodni, w sposób gwarantujący poszanowanie godności osób których dotyczą lub mogą dotyczyć.
h. Zabronione zachowywanie się w obecności małoletnich pacjentów w sposób niestosowny, bądź dwuznaczny, lub w sposób, który może obiektywnie zostać uznany za taki, obejmuje to
w szczególności używanie wobec małoletnich pacjentów, w ich obecności wulgarnych słów, gestów, żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec małoletnich pacjentów relacji władzy lub przewagi fizycznej.
i. Zabronione jest utrwalanie w jakiejkolwiek formie przez personel na potrzeby prywatne wizerunku/głosu małoletniego pacjenta np. nagrywanie obrazu, nagrywania dźwięku, nagrywanie obrazu i dźwięku, fotografowania, prowadzenia transmisji na żywo z jego udziałem itd.
ROZDZIAŁ 5.
ZASADY I PROCEDURA PODEJMOWANIA INTERWENCJI W SYTUACJI
PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB POSIADANIA INFORMACJI
O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO.
1. Podstawy prawne podejmowania działania interwencyjnego.
a. Art. 240 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r., Kodeks karny/karalne niezawiadomienie
o przestępstwie.
b. Art. 12. Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej.
c. Art. 572 Ustawy z dnia 17 listopada 1974 r., Kodeks cywilny / obowiązek zawiadomienia.
d. Art. 304 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r., Kodeks postępowania karnego/obowiązek zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.
e. Art. 4 ust. 2 Ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich/obowiązek zawiadomienia w przypadku nieletniego sprawcy.
2. Czym jest krzywdzenie dziecka.
Przemoc wobec dziecka (ustawa o przeciwdziałaniu przemocy domowej) – jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste dziecka, w szczególności narażające je na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające jego godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na jego zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy.
3. Przemoc fizyczna.
- to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone;
- krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko;
- może być czynnością powtarzalną lub jednorazową;
- to bicie, szarpanie, popychanie, rzucanie przedmiotami, kopa nie dziecka, potrząsanie nim lub rzucanie, drapanie, szczypanie, gryzienie, ciągnięcie za włosy/uszy, zmuszanie do przebywania w niewygodnej pozycji, przypalanie, poparzenie lub zmuszanie do zjedzenia/połknięcia czegoś.
Uwaga!!! Klaps to też przemoc! Zakaz stosowania kar cielesnych w Polsce obowiązuje od 1 sierpnia 2010r.
4. Przemoc emocjonalna.
Przewlekła, nie fizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a opiekunem, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania.
a. Zaliczamy do niej m.in.: niedostępność emocjonalną, ignorowanie potrzeb emocjonalnych dziecka, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianie, oczernianie, odrzucanie, upokarzanie, straszenie, przypisywanie negatywnych cech dziecku, nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i gra nic psychicznych pomiędzy rodzicem/opiekunem a dzieckiem.
b. Przemocą jest także nieodpowiednia socjalizacja, demoralizacja, a także sytuacja, gdy dziecko jest świadkiem przemocy.
5. Przemoc seksualna (wykorzystanie seksualne dziecka).
a. Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem poniżej 15 rż.
b. Włączanie dziecka w aktywność seksualną: którą nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć
i udzielić na nią świadomej zgody, i/lub na którą nie jest dojrzałe rozwojowo i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób, i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi danego społeczeństwa.
c. Aktywność seksualna między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te
osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy.
d. Kontakt fizyczny (dotykanie intymnych części ciała, penetracja).
e. Bez kontaktu fizycznego – ekshibicjonizm, wszelkie formy werbalnego molestowania
i skłaniania do kontaktu z treściami porno graficznymi, grooming (uwodzenie w internecie w celu nawiązania kontaktu).
f. Komercyjne kontakty seksualne z dzieckiem (wyzyskiwanie seksualne dziecka), gdy w zamian za udział w czynnościach seksualnych dziecko otrzymuje korzyść lub obietnicę korzyści.
6. Zaniedbanie.
a. Niezaspokajanie podstawowych potrzeb dziecka i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw przez rodziców, opiekunów, lub inne osoby zobowiązane do opieki, wychowania i ochrony dziecka.
b. Obejmuje zarówno pojedyncze sytuacje, jak i schemat funkcjonowania, w którym rodzic/opiekun nie zapewnia odpowiednich warunków rozwoju i dobrostanu dziecka.
c. Może to dotyczyć takich obszarów jak:
- zdrowie,
- edukacja,
- rozwój emocjonalny,
- odżywianie,
- schronienie i bezpieczne warunki życia.
7. Najczęściej obserwowane oznaki fizyczne możliwego krzywdzenia dziecka.
- widoczne obrażenia ciała, których pochodzenie trudno wyjaśnić i/lub które występują
w miejscach przykrytych ubraniem i/lub u dziecka, które nie porusza się samodzielnie;
- rany, otarcia, blizny, sińce, stłuczenia w miejscach nietypowych dla przypadkowych urazów:
plecy, pośladki, ramiona, uda, brzuch, krocze i stopy, okolica oczodołów (bez urazu czoła), policzki, usta, skroń, szyja, uszy;
- urazy na więcej niż jednej płaszczyźnie kończyny, głowy, tułowia;
- ślady mają charakterystyczny kształt odcisku dłoni, palców, przedmiotów, szczypania, drapania, gryzienia, duszenia;
- siniaki okularowe, sińce liczne, często symetryczne, w różnej fazie gojenia;
- urazy głowy u dzieci poniżej 3 rż.;
- okrągłe punktowe poparzenia, oparzenia na plecach i pośladkach u małych dzieci, na grzbietowej powierzchni dłoni, rękawiczkowe/ skarpetkowe;
- złamania u dzieci poniżej 3 rż., złamania kości kończyny górnej u dziecka niechodzącego, złamania spiralne, złamania dystalne, złamania żeber, złamania bez urazu lub po urazie nieadekwatnym np. upadek z kanapy;
- obrażenia w obrębie jamy ustnej: zasinienia śluzówek warg górnych i dziąseł z rozdarciem wędzidełka;
- stłuczenia i skaleczenia warg, dna jamy ustnej i języka w wyniku prób karmienia na siłę, wpychania smoczka etc., urazy kącików ust, krwioplucie i krwawe wymioty, bezpośrednie urazy podniebienia miękkiego, tylnej ściany gardła, złamania zębów, uszkodzenia dziąseł, złamanie żuchwy;
- urazy nosa, złamania, krwiaki (zropiałe) przegrody nosa. • Wielokrotne „przypadkowe” zatrucia, niewyjaśnione nieżyty żołądkowo jelitowe;
- odmrożenia, hipotermia;
- słaby przyrost masy ciała, niedożywienie.
8. Najczęściej obserwowane symptomy i objawy związane z wykorzystywaniem seksualnym.
- uporczywe i/lub nawracające objawy (np. krwawienie, nieprawidłowa wydzielina, ból, dyskomfort) ze strony odbytu/narządów płciowych bez wyjaśnienia medycznego;
- ślady obecności ciała obcego w pochwie lub odbycie. Objawem wskazującym na ciało obce
w pochwie może być obfita wydzielina;
- infekcja chorobami przenoszonymi drogą płciową u dziecka poniżej 15 rż.;
- infekcja chorobami przenoszonymi drogą płciową u dziecka i młodzieży powyżej 15 rż. bez wyraźnego wskazania na dobrowolną aktywność seksualną z rówieśnikiem;
- infekcja wirusem HBV (hepatitis B), brodawki wirusowe narządów płciowych (kłykciny kończyste) u dziecka poniżej 15 rż. o ile wykluczono transmisję okołoporodową, nie seksualną
transmisję od osoby mieszkającej w tym samym gospodarstwie domowym, a w przypadku dziecka i młodzieży powyżej 15 rż. również dobrowolną aktywność seksualną z rówieśnikiem;
- ciąża u dziecka poniżej 15 rż. i 9 msc. lub ciąża u nastolatki powyżej 15 rż. będąca wynikiem
niedobrowolnej aktywności seksualnej;
- infekcja chorobami przenoszonymi drogą płciową u dziecka poniżej 15 rż. lub ciąża u nastolatki
pow. 15 rż., w sytuacji, gdy widoczna jest wyraźna różnica w wieku, sile lub stopniu dojrzałości między młodą kobietą a jej partnerem/domniemanym ojcem. Szczególną uwagę należy zwrócić na przypadek związku kazirodczego lub z osobą cieszącą się zaufaniem (na przykład nauczycielem, trenerem sportowym, duchownym) lub jeśli może istnieć podejrzenie wyzyskiwania seksualnego.
9. Na jakie zachowania ZE STRONY DZIECKA warto zwrócić uwagę:
- wyraźna zmiana w zachowaniu dziecka – wycofanie, zobojętnienie, lub nadmierne pobudzenie,
trudność w regulacji emocji, którą trudno wyjaśnić stanem zdrowia czy okolicznościami;
- dziecko zachowuje się w sposób nieadekwatny do wieku, jest zbyt infantylne lub nadmiernie dojrzałe;
- wyraźnie inne zachowanie w obecności rodzica/opiekuna, niż w obecności innych osób;
- dziecko boi się rodzica/opiekuna;
- długotrwały, silny, niemożliwy do ukojenia płacz;
- opóźnienie w rozwoju fizycznym lub emocjonalnym;
- strach przed określonymi osobami, sytuacjami, miejscami i nasilony niepokój;
- problemy ze snem, koszmary, lęk przed zasypianiem;
- moczenie, moczenie nocne, zanieczyszczanie kałem;
- zaburzenia jedzenia, odmowa jedzenia lub nadmierne objadanie się, wymioty;
- powtarzające się lub przymusowe zachowania seksualne;
- dziwne lub nieadekwatne do wieku zainteresowanie seksem (np. dziecko jest nadmiernie rozbudzone, dużo mówi o seksie, używa zbyt dorosłego lub wulgarnego słownictwa, wykazuje znajomość szczegółów związanych z aktywnością seksualną);
- przejawy zachowań seksualnych u dzieci przed okresem dojrzewania, np. zachowania odtwórcze, w tym kontakt ustno-genitalny z innym dzieckiem lub lalką, dotykanie lub proszenie
o dotykanie okolic narządów płciowych, wkładanie lub próba włożenia przedmiotu, palca lub penisa do pochwy lub odbytu innego dziecka;
- niechęć do przebierania się w towarzystwie innych;
- samookaleczanie się, nadużywanie substancji psychoaktywnych.
10. Na jakie zachowania ZE STRONY RODZICA/OPIEKUNA warto zwrócić uwagę:
- nie potrafi wyjaśnić mechanizmu urazu, podaje informacje nieadekwatne, niespójne lub sprzeczne;
- zmienia wyjaśnienia co do okoliczności powstania urazu;
- zgłasza się po dłuższym czasie od pojawienia się objawów u dziecka;
- przypisuje odpowiedzialność za powstanie urazu osobie trzeciej;
- wykazuje brak (lub nadmierne) zainteresowanie urazem/stanem dziecka;
- nie reaguje na płacz, ból dziecka, nie okazuje emocji podczas opowiadania o dziecku;
- jest emocjonalnie niedostępny, nie reaguje na obecność dziecka, a w szczególności niemowlęcia;
- ma negatywne lub wrogie nastawienie do dziecka, odrzuca je lub robi z niego kozła ofiarnego;
- ma niewłaściwe rozwojowo oczekiwania lub interakcje z dzieckiem;
- stosuje groźby, surową dyscyplinę, w tym kary fizyczne;
- wykorzystuje dziecko do zaspokajania potrzeb osoby dorosłej (np. poprzez angażowanie
w spory między opiekunami, czy stawianie w roli opiekuna i powiernika osoby dorosłej);
- nie zapewnia odpowiedniej socjalizacji dziecka (np. angażuje dziecko w działania niezgodne
z prawem, nie dostarcza odpowiedniej stymulacji lub edukacji);
- przejawia nadopiekuńczość wobec dziecka, izoluje je od rówieśników;
- przekracza dopuszczalne granice w kontakcie fizycznym, np. podczas zabawy z dzieckiem;
- jest bezradny życiowo, niezaradny, lub w stanie zdrowia uniemożliwiającym zadbanie o potrzeby
- nadużywa alkoholu i środków psychoaktywnych;
- stosuje przemoc wobec innych członków rodziny.
11. Symptomy wynikające z zaniedbania:
- dziecko jest brudne, często nieprzyjemnie pachnie, nie jest prawidłowo pielęgnowane (np. pozostawiane przez długi czas w zabrudzonych pieluchach);
- dziecko nie otrzymuje odpowiedniej opieki medycznej (np. nie jest szczepione, nie ma okularów, nie otrzymuje zaleconych leków);
- dziecko lub nastolatek jest ubrany niewłaściwie do pogody;
- dziecko ma pogorszenie wyników w nauce, jest często nieobecne w szkole czy przedszkolu;
- dziecko nie otrzymuje regularnych posiłków, jest głodne, kradnie jedzenie kolegom;
- dziecko przebywa w otoczeniu nieprzystosowanym do jego etapu rozwojowego, co zagraża jego bezpieczeństwu;
- dziecko pozostaje w domu bez opieki osoby dorosłej.
ROZDZIAŁ 6.
KROKI W CELU USTALENIA, CZY DZIECKO MOŻE DOŚWIADCZAĆ KRZYWDZENIA.
1. Słuchaj i obserwuj.
Weź pod uwagę wszystkie dostępne Ci informacje, w tym:
• jaki jest powód zgłoszenia dziecka do placówki medycznej;
• wygląd dziecka i jego zachowanie;
• objawy i fizyczne ślady na ciele dziecka;
• wyniki badań;
• czy wcześniej zgłaszano krzywdzenie dziecka lub ujawniło to dziecko lub inna osoba;
• przebieg interakcji między rodzicem/opiekunem a dzieckiem.
2. Poszukaj wyjaśnienia.
W sposób otwarty i nieosądzający poszukaj wyjaśnienia dla jakiegokolwiek urazu, symptomu lub objawu występującego u dziecka. Niewystarczające wyjaśnienie to:
• nieadekwatne do objawów, symptomów lub zachowań dziecka;
• nieadekwatne dla etapu rozwoju lub wieku dziecka;
• gdy informacje podawane przez rodziców/opiekunów i samo dziecko są niespójne lub sprzeczne;
• gdy wyjaśnienia rodziców/opiekunów co do przy czyny objawu są zmienne w czasie;
• gdy rodzice/opiekunowie powołują się na zwyczaje kulturowe lub tradycję – w żadnym wypadku
nie usprawiedliwiają one krzywdzenia dziecka.
3. Udokumentuj.
Zapisz w dokumentacji medycznej dziecka dokładnie to, co usłyszałeś/łaś i obserwujesz,
z adnotacją od kogo pochodzi informacja, kiedy ją otrzymałeś/łaś i dlaczego budzi ona niepokój, co do bezpieczeństwa dziecka.
4. Rozważ, podejrzewaj lub wyklucz stosowanie przemocy wobec dziecka. Jeśli objawy skłaniają Cię do ROZWAŻENIA, że jedną z wielu przyczyn ich wystąpienia może być krzywdzenie dziecka:
• sprawdź, czy nie ma innych symptomów krzywdzenia.
• zbierz więcej informacji od dziecka i jego rodziców/opiekunów.
• zrób notatkę i umieść ją w dokumentacji.
• omów wątpliwości z osobą wskazaną do przyjmowania i prowadzenia interwencji lub
z doświadczonym kolegą/ współpracownikiem.
5. Jeśli widzisz wysokie prawdopodobieństwo (PODEJRZEWASZ), że objawy są wynikiem
stosowania przemocy wobec dziecka:
• przeprowadź dokładny wywiad, badanie fizykalne i diagnostykę różnicową;
• zapewnij dziecku bezpieczeństwo;
• INTERWENIUJ zgodnie z procedurą postępowania w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka. W innym przypadku, przekaż uzyskaną wiedzę przełożonemu (kierownikowi przychodni). Możesz również podjąć działania samodzielnie.
6. Możesz WYKLUCZYĆ, że dziecko jest krzywdzone, jeśli:
• Po zebraniu dodatkowych informacji i diagnozie różnicującej stwierdziłeś/łaś medyczną przyczynę objawów.
• Dziecko nie prezentuje objawów wskazujących na udział osób trzecich (np. uraz nieprzypadkowy, ciąża u dziewczynki poniżej 15 lat i 9 miesięcy).
• Nie występują dodatkowe czynniki ryzyka krzywdzenia dziecka (np. przemoc domowa
w rodzinie, procedurą NK).
• Omówiłeś/łaś wątpliwości z osobą wskazaną do przyjmowania i pro wadzenia interwencji lub
z bardziej doświadczoną osobą z zespołu.
UWAGA!!! Dokumentuj wszystkie działania podjęte w krokach 1-6 i ich rezultaty.
ROZDZIAŁ 7.
JEDNOSTKI CHOROBOWE - MALTRETOWANIE DZIECI.
Jednostka T74
Międzynarodowa klasyfikacja chorób i problemów zdrowotnych ICD-10 wyróżnia jednostkę chorobową T74 – zespoły maltretowania, wśród których sklasyfikowane są wszystkie formy krzywdzenia dziecka. Wystąpienie jednej z tych form staje się problemem medycznym, podlegającym interwencji ochrony zdrowia.
Koduj podwójnie
Uzupełniając informację medyczną o dziecku-pacjencie, wypełnij zarówno kod opisu urazu, jak
i kod przyczyny powstania urazu. Umożliwia to monitorowanie bezpieczeństwa dzieci
i precyzyjniejszą ocenę częstości występowania przemocy wobec dzieci.
• T74.2. Nadużycie seksualne. Poza udzieleniem pomocy medycznej dziecku, dodatkowo zawsze wymaga zawiadomienia prokuratury lub policji (art. 197 § 3 i 4 k.k.; art. 198 k.k.; art. 200 k.k.). Niezgłoszenie podejrzenia popełnienia przestępstwa zagrożone jest karą pozbawienia wolności do
lat 3 (art. 240 k.k.)
• T74.1., T74.8., T74.9. Nadużycie fizyczne – zespół dziecka maltretowanego. Inne zespoły maltretowania. Zespół maltretowania nieokreślony. Poza udzieleniem pomocy medycznej dziecku, dodatkowo zawsze wymaga zawiadomienia prokuratury lub policji. Jeśli wiąże się
z ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu (art. 156 k.k.) niezgłoszenie przestępstwa będzie wiązało się z sankcją karną (art. 240 k.k.).
• T74.0. Porzucenie i zaniedbanie.
• T74.3. Nadużycie psychiczne.
ROZDZIAŁ 8.
ZASADY PODEJMOWANIA INTERWENCJI W SYTUACJI PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB POSIADANIA INFORMACJI O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO.
W przypadku wystąpienia uzasadnionego podejrzenia wystąpienia zdarzenia polegającego na krzywdzeniu małoletniego/albo wstąpieniu takiego zdarzenia - w zależności od rodzaju okoliczności, personel przychodni zobowiązany jest do podjęcia adekwatnego działania.
Za podjęcie i przeprowadzenie działania interwencyjnego odpowiada osoba która stwierdziła lub nabrała uzasadnionych podejrzeń o krzywdzeniu osoby niepełnoletniej. W sytuacji wystąpienia okoliczności jakie wymagają szczegółowej analizy zdarzenia członek personelu, podejmuje konsultacje mające na celu wyjaśnienie okoliczności zdarzenia, w tym celu konsultuje się z innymi osobami z grona personelu, małoletnim pacjentem, jego opiekunem, osobami względem których zachodzi podejrzenie co do krzywdzenia dziecka, czy też świadkami.
W sytuacji braku możliwości dokonania jednoznacznych ustaleń podejmowane jest działanie interwencyjne.
a. w przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu z uwagi na stosowanie wobec niego przemocy domowej, a w rodzinie są lub mogą być inne dzieci narażone na krzywdzenie, należy niezwłocznie poinformować numer alarmowy 112. b. w przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować numer alarmowy 112.
c. w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka należy sporządzić pisemne zawiadomienia, opisujące najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację, np. relacja do dziecka – ojciec, matka, miejsce zamieszkania albo miejsce pracy lub nauki) i przesłać je do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
d. W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia, niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony rodziców, opiekunów prawnych lub innych domowników:
- gdy zachowanie wobec dziecka stanowi przemoc domową należy wszcząć procedurę Niebieskie Karty poprzez przesłanie formularza „Niebieska Karta – A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego właściwego ze względu na zamieszkanie osoby doznającej przemocy domowejw terminie 5 dni. Wzór „Niebieskiej Karty”-A: na stronie internetowej:
- gdy zachowanie nie stanowi przemocy domowej, a dziecko doświadcza np. zaniedbania lub relacje w rodzinie są w inny sposób nieprawidłowe (np. rodzice są niewydolni wychowawczo) – należy wystąpić do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację rodziny.
e. w przypadku, gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka lub doszło do innego zagrożenia dobra dziecka ze strony rodziców lub opiekunów prawnych należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka o wgląd w sytuację dziecka.
2. Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu podmiotu lub innej osoby dorosłej.
b. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu należy niezwłocznie odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi, aż do czasu wyjaśnienia sprawy.
c. W przypadku wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi personelu w związku
z popełnieniem przestępstwa przeciwko dziecku należy bezwzględnie i natychmiastowo odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi aż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.
d. Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka polega na sporządzeniu pisemnego zawiadomienia, opisującego najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację) przesłaniu go do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
e. W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia, niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony członka personelu:
- w sytuacji, gdy zachowanie było jednorazowe i o niewielkiej intensywności wkroczenia w dobra dziecka przełożony/inna osoba wskazana przez kierownictwo przeprowadza rozmowę dyscyplinującą z członkiem personelu,
- w sytuacji gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka, rekomenduje się rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia. Jeżeli członek Personelu, który dopuścił się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniony przez podmiot xxx lecz przez podmiot trzeci wówczas należy zarekomendować zawieszenie współpracy z tą osobą, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z organizacją lub instytucją współpracującą.
- przypadku znacznego naruszenia dobra dziecka przez członka personelu, osoba odpowiedzialna za standardy przeprowadza wewnętrzne postępowanie w celu wyjaśnienia zdarzenia, określa kroki zapobiegające wystąpieniu takich sytuacji w przyszłości (np. aktualizacja standardów, obowiązkowe szkolenie,) i nadzoruje ich realizację.
- w przypadku nie zastosowania się personelu do standardów pomimo ewidentnych objawów przemocy wobec dziecka należy podjąć działania mające na celu ukaranie pracownika oraz ponowne jego przeszkolenie.
3. Postepowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony innego dziecka.
a. w przypadku podejrzenia, że osobą krzywdzącą dziecko jest inne dziecko (przemoc rówieśnicza), należy przeprowadzić rozmowę z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. W miarę możliwości należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego oraz czy opiekunowie dziecka reagują na fakt krzywdzenia. Ustalenia są spisywane w notatce służbowej.
b. przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy ze strony innego dziecka z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować numer alarmowy 112.
c. w przypadku, gdy ma miejsce podejrzenie o stosowanie wobec dziecka przemocy rówieśniczej, a opiekunowie nie podejmują działań zmierzających do zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, należy postępować jak w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony rodzica, opiekuna lub innych bliskich dorosłych (pkt.1).
d. w przypadku, gdy dziecko doznaje przemocy ze strony dziecka-członka rodziny (rodzeństwo, dalsza rodzina) można wszcząć procedurę Niebieskiej Karty w stosunku do opiekuna, który nie reaguje na krzywdzenie dziecka
4. Ujawnienie krzywdzenia
W sytuacji ujawnienia krzywdzenia przez dziecko należy stworzyć mu możliwość wypowiedzenia się, przedstawienia swojego zdania/opinii, pamiętając, że może to być dla dziecka pierwsza i jedyna rozmowa (dziecko może już nie podjąć więcej prób poszukiwania wsparcia). Szczególnie ważne jest, by:
a. wyrazić swoją troskę poprzez deklarację, że się dziecku wierzy;
b. zapewnić dziecko, że dobrze uczyniło podejmując rozmowę o doznanej krzywdzie;
c. wyjaśniać dziecku, że nie jest winne zaistniałej sytuacji;
d. jednoznacznie negatywnie ocenić każdą formę przemocy, dając wyraźny sygnał, że jest ona niedopuszczalna i należy jej zapobiegać/powstrzymać;
e. należy odpowiednio poinformować dziecko, kto i jak zajmie się sprawą, w tym udzielić mu informacji, że podjęte zostaną działania zapewniające mu bezpieczeństwo.
f. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
ROZDZIAŁ 9.
OCHRONA PRAWNA DANYCH OSOBOWYCH DZIECKA I JEGO WIZERUNKU.
Zasady ogólne.
1. Ochrona prawna danych osobowych dziecka jest niezbywalnym prawem i podlega regulacjom określonym w przepisach prawa.
2. Przychodnia uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę danych osobowych w tym wizerunku dziecka.
3. Personelowi nie wolno fotografować ani nagrywać dziecka bez zgody opiekuna prawnego dziecka wyrażonego w formie pisemnej. Nie wolno mu również upubliczniać zdjęć i nagrań dziecka w jakiejkolwiek formie bez zgody opiekuna prawnego dziecka. Zgoda musi być odebrana w sposób świadomy, dobrowolny ze zrozumieniem treści zgody. Tak wyrażona zgoda może być również wycofana w każdym czasie, poprzez złożenie oświadczenia opiekuna prawnego
w cofnięciu takiej zgody. Treść takiego oświadczenia można złożyć u Kierownika Przychodni.
4. Wszelkie dane osobowe małoletniego jak i opiekuna prawnego służą realizacji obowiązków prawnych w zakresie określonym przepisami prawa w obszarze udzielania świadczeń zdrowotnych.
5. Jedynym sprzętem do rejestracji obrazu, którego używamy są kamery do monitoringu przemysłowego należące do przychodni. (Zasady pracy tych urządzeń reguluje „Regulamin monitoringu wizyjnego” - do wglądu w rejestracji).
6. Wizerunek każdej osoby w tym i małoletniego utrwalony za pomocą kamer przemysłowych służących do rejestracji obrazu na potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa osobom i mieniu znajdującym się w podmiocie leczniczym nie podlega upublicznieniu i nie wymaga zgody przedstawiciela ustawowego małoletniego do utrwalania jego wizerunku. Wykorzystanie utrwalonych w ten sposób materiałów ograniczone jest wyłącznie do pierwotnie określonych dla ich rejestracji celów.
ROZDZIAŁ 10.
PROCEDURY OCHRONY DZIECI PRZED TREŚCIAMI SZKODLIWYMI W INTERNECIE.
1. Dobre praktyki dla personelu korzystającego z sieci internet/mediów społecznościowych.
1. Personel przychodni realizując powierzone mu zadania musi mieć świadomość zagrożeń, jakie wiążą się z wykorzystywaniem technik cyfrowych w pracy oraz globalnej sieci Internetu,
w związku z powyższym każdy zobowiązany jest do podnoszenia swoich kwalifikacji i swojej świadomości w zakresie stosowania bezpiecznych rozwiązań w pracy.
2. Personel powinien posiadać umiejętność rozpoznawania zagrożeń, jakie związane są
z przenikaniem jego działalności czysto osobistej, jaką realizują z wykorzystaniem sieci Internet, z działalnością zawodową, w szczególności, jeśli chodzi o przenikanie się tych sfer aktywności
c z ł o n k a z grona personelu jako osoby prywatnej i aktywności małoletnich pacjentów, które
w zależności od jej formy mogą zostać skorelowane.
3. Personel powinien zwracać szczególną uwagę na fakt, iż jego aktywność realizowana w sieci Internetu może być rozpoznawalną przez małoletnich pacjentów, w związku z powyższym osoby z grona personelu powinny w sposób odpowiedzialny manifestować swoje zaangażowanie
w określone tematy, działalności, problemy czy dyskusje. Świadomość tego, że również równolegle małoletni pacjenci mogą być obserwatorami czy uczestnikami takich działalności, dyskusji, powinna skutkować dokonaniem przez każdego członka z grona personelu indywidualnej oceny w zakresie poprawności swojego zachowania.
4. Personel powinien zachować rozwagę i odpowiedzialność w formułowaniu swoich stanowisk
i wypowiedzi w mediach społecznościowych w odniesieniu do określonych treści, publikacji, stron, użytkowników, powinien także mieć świadomość rodzajów i funkcjonalności określonych aplikacji, gdzie sam fakt korzystania z nich może być negatywnie oceniony przez osoby trzecie.
5. Nie zaleca się nawiązywać kontaktów z małoletnimi pacjentami poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych z wykorzystaniem prywatnych kont personelu.
UWAGA!!! NZOZ SERDUCHO nie zapewnia dostępu do sieci internetowej dla pacjentów.
ROZDZIAŁ 11.
PRZEPISY KOŃCOWE I ZAŁĄCZNIKI.
1. „Polityka ochrony małoletnich w NZOZ SERDUCHO” jest dokumentem ogólnodostępnym
i znajduje się:
- wersja pełna - w rejestracji
- wersja skrócona zawierającą informacje istotne dla małoletnich - wywieszona w widocznym miejscu na tablicy ogłoszeń przychodni. Załącznik nr 4.
- na stronie internetowej podmiotu leczniczego pod adresem: www.serducho.com.pl
2. Każdy małoletni lub przedstawiciel ustawowy małoletniego może otrzymać pełną wersję standardów dostępnych w recepcji do wglądu.
3. Procedura wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
1. Oświadczenie o zapoznaniu się i przestrzeganiu standardów ochrony małoletnich.
2. Informacje o możliwości uzyskania bezpłatnej pomocy przez dziecko.
3. Niebieska Karta-A (przebieg procedury).
4. Informacje dla małoletnich pacjentów Polityka Ochrony Małoletnich w NZOZ SERDUCHO „Standardy ochrony dzieci przed krzywdzeniem” - wersja skrócona.
5. Karta zgłoszenia o zdarzeniu zagrażającemu małoletniemu.
Załącznik nr 1
dotyczy: „Polityka ochrony małoletnich w NZOZ SERDUCHO”.
Oświadczenie
o zapoznaniu się i przestrzeganiu standardów ochrony małoletnich.
Ja, .......................................................................... nr PESEL .............................................
oświadczam, że zapoznałam/-em się, rozumiem, akceptuję oraz przyjmuję do bezwzględnego stosowania „Politykę ochrony małoletnich w NZOZ SERDUCHO”.
(data i podpis)
Załącznik nr 2
dotyczy: „Polityka ochrony małoletnich w NZOZ SERDUCHO”.
Informacje o możliwości uzyskania bezpłatnej pomocy przez dziecko.
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży czynny całą dobę przez cały tydzień. Pamiętaj masz prawo szukać wsparcia dla siebie. Jeśli tego potrzebujesz zadzwoń pod bezpłatny numerem: 116 111.
Pomocy można szukać również:
- w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Ostrowi Mazowieckiej, przy ul. K. Warchalskiego 3, dostępny w godzinach pracy Ośrodka: poniedziałek - piątek 8.00 -16.00.;
oraz pod nr tel. 29 745 32 41;
- w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Ostrowi Mazowieckiej, przy ul. Wł. Sikorskiego 3, dostępny w godzinach pracy Ośrodka: poniedziałek - piątek 7.30 -15.30.;
oraz pod nr tel. 29 679 98 04;
- Komenda Powiatowej Policji w Ostrowi Mazowieckiej, ul. płk. K. Piłata 12,
tel. 29 746 92 10;
- Ogólnopolski Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” 801-120-002;
- Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12;
- Kryzysowy Telefon Zaufania - wsparcie i porady psychologiczne 116-123;
- Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116-111;
- Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawach bezpieczeństwa dzieci 800-100-100 Linia czynna od poniedziałku do piątku, w godzinach 12.00-15.00;
- Policyjny Telefon Zaufania ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie - ogólnopolski
800-120-226;
Załącznik nr 3
doty